Η ανάπτυξη της επιστήμης και η μεγάλη τεχνολογική πρόοδος των τελευταίων αιώνων, στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθεια του ανθρώπου να επιλύσει τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετώπισε στο παρελθόν, και άλλαξαν ριζικά την αντίληψή του για τον κόσμο.

Η υποκατάσταση της μυϊκής δύναμης από την πρόοδο της μηχανικής, η χρήση του ηλεκτρισμού, τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς, η μεγάλες ανακαλύψεις στην χημεία, την ιατρική και τη βιοτεχνολογία, η επανάσταση στις επικοινωνίες και τους υπολογιστές και η ανάπτυξη της διαστημικής τεχνολογίας, είναι επιτεύγματα που άνοιξαν νέους ορίζοντες για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Οι νέες τεχνολογίες αύξησαν την προσφορά αγαθών, βελτίωσαν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων και αποτέλεσαν το κίνητρο για υψηλούς ρυθμούς οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Οι εκπληκτικές δυνατότητες παραγωγής και οι νέες προοπτικές κοινωνικής ευημερίας που προσέφερε η σύγχρονη τεχνολογία, αποτέλεσαν ισχυρό κίνητρο για ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, πολλαπλασίασαν τις ανάγκες για παραγωγή περισσότερων αγαθών και μεγιστοποίησαν την ζήτηση για εξεύρεση πρώτων υλών.

Η οικονομική ανάπτυξη του περασμένου αιώνα, συνοδεύτηκε από την υπερβολική χρήση ορυκτών καυσίμων, την εντατική εξάντληση πολύτιμων φυσικών πόρων, την αλόγιστη σπατάλη ενέργειας και την παραγωγή επουσιωδών καταναλωτικών προϊόντων.

Θεωρώντας το φυσικό περιβάλλον αναλλοίωτο, το μοντέλο που υιοθετήθηκε επιβάρυνε με πρόσθετους ρύπους την ατμόσφαιρα. Μόλυνε με τοξικά απόβλητα τα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματα και τους φυσικούς υδροφορείς. Υποβάθμισε και κατέστρεψε σημαντικούς βιότοπους, προκειμένου να καλύψει τις πιεστικές οικιστικές, διατροφικές και καταναλωτικές ανάγκες που δημιουργήθηκαν.

Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι κλιματική αλλαγή, η καταστροφή του όζοντος, η όξινη βροχή, η μείωση των αποθεμάτων καθαρού νερού, η αποψίλωση των δασών, η διάβρωση των εδαφών και το ενεργειακό πρόβλημα, είναι επιμέρους εκδηλώσεις ενός σύνθετου περιβαλλοντικού προβλήματος που απειλεί να διαταράξει την οικολογική ισορροπία, περιορίζει την ικανότητα ανανέωσης των αναλισκόμενων φυσικών πόρων και θέτει σε κίνδυνο την βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων του πλανήτη και του ίδιου του ανθρώπου, επιβάλλοντας την άμεση αντιμετώπισή του.

Η επίλυση τον οξυμένων περιβαλλοντικών προβλημάτων και των επιπτώσεών τους, καθιστούν επιτακτικό τον επανασχεδιασμό της οικονομικής δραστηριότητας στα πλαίσια της κοινωνικής ευθύνης και της αειφόρου ανάπτυξης.

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι απαραίτητη η υιοθέτηση βιώσιμων στρατηγικών ανάπτυξης που θα ικανοποιούν τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να υπονομεύουν το περιβάλλον και χωρίς να μειώνουν τις προοπτικές των μελλοντικών γενεών.

Η αειφόρος αναπτυξιακή προσέγγιση αξιοποιεί τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας με όρους φιλικούς προς το περιβάλλον, διαχειρίζεται ορθολογικά τους υπάρχοντες φυσικούς πόρους, δημιουργεί και αξιοποιεί νέους ανακυκλώσιμους πόρους και στρέφετε σε εναλλακτικές/ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Σε συνδυασμό με την θέσπιση κοινά αποδεκτής νομοθεσίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο και την καλλιέργεια ατομικής και επιχειρηματικής περιβαλλοντικής συνείδησης, επιδιώκει να εναρμονίσει τους οικονομικούς στόχους με την κοινωνική ευθύνη και την περιβαλλοντική σταθερότητα.